Terapia skierowana do osób, u których występują zaburzenia funkcji poznawczych, czyli tych zdolności, które pozwalają odbierać i przetwarzać bodźce docierające z otoczenia. Zaliczają się do nich:

• spostrzeganie zmysłowe (wzrokowe, słuchowe, dotykowe),
• uwaga i jej różne aspekty,
• myślenie i funkcje wykonawcze (związane z planowaniem i kontrolą procesów rozwiązywania zadań),
• mowa,
• praksja (czyli kontrola ruchów celowych).

Zaburzenia te pojawiają się najczęściej w wyniku choroby lub uszkodzenia mózgu, nabytego (wskutek urazu głowy, udaru, niedotlenienia, infekcji) lub wrodzonego. Czasami objawy zaburzeń funkcji poznawczych wyprzedzają postawienie diagnozy lekarskiej. Tak dzieje się w przypadku chorób neurodegeneracyjnych np. choroby Alzheimera, kiedy to zaburzenia pamięci krótkotrwałej są pierwszymi objawami toczącego się już procesu chorobowego.

Diagnostyka

Przed rozpoczęciem terapii konieczne jest wykonanie badania, które pozwoli określić rodzaj występujących u klienta zaburzeń poznawczych oraz stopień ich nasilenia. Badanie polega na wykonaniu zestawu testów i prób klinicznych badających możliwie szerokie spektrum funkcjonowania, ale dostosowanych do możliwości badanego. Warto poinformować terapeutę o wszystkich aspektach medycznych dotyczących problemu, z którym klient się zgłasza tj. o wynikach badań np. neurologicznego, tomografii komputerowej, rezonansu magnetycznego, EEG. Prosimy o przyniesienie dokumentacji medycznej na pierwsze spotkanie.

Przebieg terapii

Na początku terapii określany jest zakres funkcji, które będą poddawane ćwiczeniu oraz metody, które będą stosowane. W czasie sesji terapeutycznych pacjent wykonuje zadania przygotowane w taki sposób, aby ćwiczyć zaburzone funkcje, bazując na zachowanych. Zajęcia są dostosowane pod względem trudności do możliwości konkretnej osoby. Pomoce terapeutyczne to m.in. arkusze, na których pacjent pisze, zaznacza lub rysuje, klocki, układanki, obrazki, gry, programy komputerowe.

Efekty

Dzięki regularnym ćwiczeniom możliwe jest uzyskanie poprawy w zakresie zaburzonych funkcji poznawczych albo wypracowanie alternatywnych metod radzenia sobie w obszarze sprawiającym trudność. Większość pacjentów zauważa też u siebie zwiększenie koncentracji uwagi, poprawę w ogólnym funkcjonowaniu intelektualnym oraz większą motywację do podejmowania wysiłku intelektualnego. Zdarza się też, że dopiero podczas terapii niektóre osoby odkrywają swoje mocne strony.